Schreeuwend, krijsend, de achter hem aan slepende voeten ritmisch roffelend op de straatstenen, hield hij met zijn kleine armpjes het linkerbeen van de man ter hoogte van de enkel stevig omklemd. Wilniet probeerde zo uit alle macht de man op andere gedachten te brengen, te voorkomen dat hij het gebouw binnenging. Dat kon niet, mocht niet, wilde hij niet, was een schande voor hen beiden.
Even leek zijn protestactie succes te hebben, de benen van de man bewogen niet meer. De vreugde was echter maar van korte duur. Na enkele seconden kwamen ze weer in beweging, stapten over de drempel door de geopende deur, Wilniet als een levend blok (eigenlijk een blokje, hij was namelijk niet groter dan een uit de kluiten gewassen kabouter) achter zich aan slepend. Eenmaal binnen liet hij het been van de man los, stond op en keek, onderwijl zijn kleren met beide handen afkloppend en fatsoenerend, om zich heen. Op het eerste gezicht zag het er netjes en gewoon uit. Een showroom, gevuld met keurig in het gelid opgestelde nieuwe, glimmende fietsen. Als je beter keek zag je dat al die fietsen een ding gemeen hadden: ze waren verre van normaal. Er waren er met een bak ervoor waar een rolstoel op kon worden gereden, fietsen met vier wielen en twee stoeltjes naast elkaar en fietsen met drie wielen. Een soort fietsen rariteitenkabinet.
De man en zijn vrouw liepen even rond en namen vervolgens plaats aan een tafeltje. Wilniet klauterde via het been en de arm van de man omhoog en ging in zijn karakteristieke houding op zijn schouder zitten: armen over elkaar, schouders opgetrokken en een boze gelaatsuitdrukking. Er voegde zich een vriendelijke verkoper bij hen die van alles begon uit te leggen over een fiets genaamd Easyrider. Wilniet wist wel beter, ondanks die mooie naam en de mooie praatjes van de verkoper was en bleef het een achterlijke driewielfiets. Daar wilde je toch niet op gezien worden, je reed voor gek op zo’n stom ding. En dan wist iedereen ook meteen dat er iets aan je mankeerde, een normaal mens gaat immers niet op zo’n ding rijden! Zijn mening als een mantra in het oor van de man sissend, merkte hij dat hij succes had. De man aarzelde, keek vertwijfeld rond, wilde eigenlijk het liefst zo snel mogelijk weer weg.
De verkoper en de vrouw waren echter geduchte tegenstanders. Ze kregen de man zo ver dat hij een proefrit op die fiets, of wat er voor door moest gaan, ging maken. Wilniet zag in dat hij dit niet kon tegenhouden. Gezeten op de schouder, zich goed vasthoudend aan een oorschelp, nam hij samen met de man plaats op de fiets. Hij was er van overtuigd dat, eenmaal gezeten op dit afgrijselijke apparaat, de man voorgoed genezen zou zijn en er nooit meer een meter mee wilde rijden.
Tot zijn verbazing en ontsteltenis liep alles anders dan gedacht. De man fietste niet alleen zonder problemen naar buiten, zijn gezicht brak open in een enorme glimlach. Als een kind zo blij reed hij het ene rondje na het andere op die belachelijke Easyrider. Paniek nam bezit van Wilniet, dit ging helemaal de verkeerde kan op. Wat moest hij doen? Zijn hoofd van schaamte verborgen achter de oorschelp, hoorde hij de man in gedachten ineens de volgende tekst zingen:
Of hij nu wilde of niet, als vanzelf begon Wilniet steeds harder mee te zingen, zijn kleine lichaam meedeinend op de maat van het nummer van Steppenwolf, afkomstig uit de film Easyrider. Tot zijn verbazing merkte hij dat dit eigenlijk best leuk was. En stoer. Hij zag nu ook de mogelijkheden voor zich: een grotere wereld, de wind door hun haren, gaan en staan waar ze maar wilden, onafhankelijk zijn, vrij!
‘Stop toch eens met zeuren man, doe het nou maar. Het is hartstikke leuk en je rijdt helemaal niet voor gek. Je moet gewoon lak hebben aan wat anderen ervan vinden!’ schreeuwde hij in het grote oor, hiermee het laatste restje twijfel uit de gedachten van de man wegblazend.
Wilniet verschoot van kleur bij het horen van de levertijd van een week of zeven. Dat wilde Wilniet niet, zo lang wachten. Wilniet wilde wel, fietsen, het liefst zo snel mogelijk.
Gebundelde MAF berichten:
Lees ook het MAF bericht Ik en… en Welkom terug
28 reacties
Naar het reactie formulier
Welnu.,
Gerard de Bruin. Jouw verhaal is prachtig geschreven, genoot mij klem terwijl er een glimlach op mijn pónem zichtbaar werd.
Tot zo ver…
Ikzelf heb ook een Easy Rider, aangepast voor iemand van pakweg 170 kilo. Heb dus onder mijn stoel twee veren i.p.v. één. Verder is de voorvork enigszins aangepast met hoekondersteuning en stuurstang verstevigd. Tevens anti lekbanden, dikkere spaken en knipperlichten. Ieder geval een prachtig geheel. En verdomd dat het niet waar is, krijg er nu ook trapondersteuning op.
Nu was is al heel blij dat ik deze fiets kon krijgen, en voelde mij zeker een bevoorrecht wezen. Doch blijer dat ik na zeven maanden daar ineens ook trap ondersteuning bij krijg.
Ik ben nu inmiddels 60 jaar en ook een fietsfanaat. Dus het idee dat door Adri Bouma is geopperd om met zijn allen zo’ n zelfde tour te maken, lijkt mij prachtig en heerlijk om te doen.
Nu wil het geval dat mijn zusje een rode duofiets gaat krijgen met alles erop en eraan, incluis trapondersteuning. En zijn wij ook bezig met een cursus Italiaans. Domweg wij met deze duofiets op vakantie willen naar Italië / Rome.
Nu hebben wij voor dit doel een site geopend, deze is inmiddels mee gegeven binnen het profiel. Daar (deze site) zetten wij het resultaat per dag op van onze belevenissen; foto’ s, filmpjes en meer. Te meer dat onze achterban en geïnteresseerden dit virtueel mee willen beleven.
Nu is alles nog in voorbereiding, dus staat er nu nog even niets op. Doch schuif je hand over jouw humanistisch hart en vergeef het ons met een paar porties geduld.
Wederom tot zo ver …
Heel veel liefs en fietsplezier voor allen,
EJ
Ik heb een ervaring zoals de jouwe: Ik wil eerst niet mee naar een fietswinkel, en nu rijd sjees ik al 6 jaar met mijn driewiel-ligfiets door Amsterdam. Vrijheid! Dank je voor het leuke verhaal.
heb de fiets nu 6 jaar, fietst erg fijn maar kwalitatief ver onder de maat> Begon met het afbreken van de voorvork (was een ontwerpfout) slechte achterrem, goedkope dynamo, spatbordbevestiging 2x stuk, trilling in stuur, niet goed uitgebalanceerd, gasveer stuk en het komt niet door overgewicht ik weeg slechts 65 kilo. Maar fietsen doet hij als een trein
Wat een verhaal Martijn! Hopelijk vind je snel weer een manier om ook weer te kunnen fietsen. Succes en sterkte!
in mijn geval is nogal raar gelopen,was voor mijn werk in Duitsland en woonde in zwartswald mijn hobby daar moauntanbike in die tijd was ik top fit reed wetstrijden.
maar door een snij wond in mijn vinger heb ik een bloedvergiftiging opgelopen.
gevolg beide onderbenen geaputeerd , deels fingers ook.de artsen haden geen iedee wat er aan de hand was,telaat dachten ze aan een sepcis
sins twee maanden weer trug in Nederland nu loop ik weer aardig meet twee protesen, heb niet gedacht ik ooit nog zal fietsen eris dus mischien nog hoop.
Hallo Manon,
Ook voor mij was, en is een dergelijke fiets niet betaalbaar. Gelukkig krijg ik hem vergoed via de AWBZ. Uiteraard moet ik wel een eigen bijdrage betalen, maar die is inkomens afhankelijk. Hierdoor kan ik nu weer fietsen en hoef ik niet in een scootmobiel. Misschien een idee om het via die weg te proberen? Net als jij ben ik ook nog jong (51) en ik heb altijd heel veel gesport. Stilzitten is dan ook helemaal niets voor mij.
Leuk omschreven het verhaal en herkenbaar (naja leuk is miss niet helemaal het goede woord,maar u begrijpt me vast wel) Ik vind hem helemaal geweldig de fiets en zou hem ook graag aanschaffen ( ik heb zelf MS) maar helaas voor mij ook niet betaalbaar.lijkt me heerlijk om weer te kunnen fietsen wat ik alltijd veel gedaan heb nu maak ik gebruik van een scootmobiel en dat is niet alltijd leuk, ik ben nog jong 33 en zou graag meer bewegen.vind het echt een uitkomst de easyrider.Ik wens u veel fietsplezier…genieten heel belangrijk. groetjes manon
Zo is het Adri, ieder nadeel heeft zijn voordeel (J. Cruijf). Je zou van Raam eens een mail kunnen sturen met je idee, wie weet hebben ze er wel oren naar!
Dag Gerard,
Mijn motor hoor ik (bijna) niet, ook bij de vorige niet. Maar die lekke banden…. Gister alweer, ben lid geworden van fietspechhulp ANWB, rustig idee, alleen komen ze niet bij mij thuis, terwijl ik met lekke band en al naar huis toe fiets. Moet nu dus eerst de fiets even 2 straten verder rijden, de ANWB bellen, kijken of er iemand in de buurt even koffie voor me wil zetten, haha, en wachten. Zo ontmoet je nog eens iemand he? Afijn, niet klagen, en blij zijn met wat je wel krijgt toch?
Nou, Van Raam, wat die tocht betreft, hoor ik of jullie het iets vinden?
Adri
Beste Adri,
Goed om te lezen dat je het een leuk stukje vond. Zelf heb ik ook een vuurrode met als er op en er aan en ik ben er zeer tevreden mee. Hoewel ik met twee benen trap, ik heb de fiets vanwege krachtverlies in de benen en evenwichtsproblemen, is de trapondersteuning ideaal en onmisbaar. Alleen maakt mijn elektromotor erg veel herrie, is dat bij jouw ook zo?
Lekke banden en ander ongemak heb ik gelukkig nog niet meegemaakt. Mocht het toch gebeuren dan heb ik het geluk dat de monteurs van JenS revalidatietechniek mij altijd en overal komen helpen. Een soort wegenwacht dus. Wat een Easyrider tocht betreft, misschien een idee voor van Raam om een eens zoiets te organiseren!
Hallo,
Wat een leuk stukje las ik nou toch op de site van Van Raam. Zelf heb ik de 2e al, de 1e was tweedehands, maar nu een splinternieuwe, vuurrode gekocht, met alles erop en eran.
Ik trap met 1 been, dus de ondersteuning vande motor is wel nodig, maar ik zou niet meer zonder kunnen. Als geandicapte krijg je toch al zo weinig beweging.Wat wel erg vervelend is is dat ik om de haverklap een lekke band achter heb bij de nieuwe fiets, ra ra hoe kan dit. Wel lastig, want meteen kun je geen kant meer op…
Ontroerend was de video van de mevrouw uit Duitsland, misschien een idee om met alle easy-riders eens een tocht te maken? Ik doe mee (moet er wel nog zo’n leuk mandje voorop voor mijn hondje Tommy..)
Adri
Beste Ben,
De fabrikant van deze fantastische driewielers is Van Raam in Varsseveld, http://www.vanraam.nl. Zij kunnen je meer vertellen, onder andere welke fietsenzaken bij jullie in de buurt als dealer optreden.
Waar bevind de dealer van deze driewielers en wat is het merk van de fiets?
Ben van Dinten
Houtwal 4
5509KK Veldhoven
Beste meneer of mevrouw Vermeeren,
Allereerst bedankt voor uw reactie. Dat aangepaste goederen voor gehandicapten duur zijn, dat is een feit. De oorzaak ligt hem in mijn ogen niet zozeer in het feit dat gehandicapten worden uitgemolken, maar omdat dergelijke spullen nu eenmaal op maat gemaakt moeten worden. Als ik het voorbeeld van mijn fiets neem, die wordt geheel op maat en met de hand in elkaar gezet. Dat kost nu eenmaal meer dan een fiets die aan de lopende band in de Gazelle fabriek wordt gemaakt. Dat het duur is, daar ben ik het dan ook mee eens, maar te duur … over het algemeen zijn die hoge prijzen goed te verklaren.
Met vriendelijke groet,
Gerard de Bruin
Beste Wilma, bedankt voor je reactie. Je hebt gelijk dat aangepaste fietsen duur zijn. Gelukkig zijn er voldoende subsidie mogelijkheden die dergelijke fietsen voor vrijwel iedereen bereikbaar maken, ook voor mij.
Vriendelijke groet,
Gerard de Bruin
De prijzen zijn hoog, maar dat is met alles zo dat niet standaard is. Er zijn ook niet zoveel mensen die een speciale fiets nodig hebben dan mensen die een gewone fiets kunnen rijden. En die zijn ook niet altijd even goedkoop. Jammer, want het is hierdoor niet voor iedereen weggelegd, maar wel begrijpelijk in mijn ogen.
Alles is veel te duur. Op de extra’s moet blijkbaar ook extra worden verdiend.
Aan het slot lees je dan ook nog eens en passant dat het allemaal excl. btw is.
De gehandicapten zijn economisch ’n goudmijntje.
Sinds twee weken is de naamsverandering er door!
Wilniet heet nu Wilwel.
Relexed man, als er ook nog een zou zijn met een accu en trapondersteuning zou je (bijna) jalours worden!
Heerlijk verhaal! Life’s a bitch, sometimes a beautifull bitch!
Goed besluit, succes! Theo kan nu ook fietsen, dus hebben we een alternatief.
Mooi verhaal, Gerard. Veel plezier.
misschien gaat het zo easy dat je er zo mee naar ons kunt fietsen. dat zou wat zijn
geweldig zo iets en nu genieten
Ik vind hem supermooi en lekker stoer!
en gaat nog een prachtige zomer worden ook…of hij het niet wil of niet!
…dacht even aan de hells angels…stoer ding! En handig!
Heel veel plezier ermee!!!!
Geniet samen van de Easyrider én de Bloom! Het zijn allebei prachtige fietsen om van deze zomer te genieten.
Liefs, Karine