Er kwam een auto aangereden, van rechts. Zo’n moderne, halve auto waarvan de gehele achterzijde leek weggesneden. Achter het stuur zat een oudere vrouw, als ik dat zo zeggen mag. Mijn leeftijd was voor haar al lang geleden, maar ze oogde nog kwiek. Haar kortgeknipte haar was even wit als de glanzend gepoetste lak van haar automobiel.
We zwaaiden, zoals zwaaikennissen naar elkaar doen. Haar zwaai ging over in een beleefde beweging waarmee zij aangaf mij voor te laten gaan. Dit aanbod nam ik dankbaar aan, en trapte mijn fiets voor de neus van haar en die van de auto langs.
Voor de auto bracht ik mijn hand nogmaals in een groet omhoog. Toen de hare deze beantwoordde, ging mijn hand weer naar beneden. Net boven mijn hoofd hield hij halt. De vingers grepen de hoed aan de voorzijde vast en lichtte deze een klein stukje van mijn haren. Voor haar.
Een brede glimlach spleet tegelijkertijd onze gezichten in tweeën. Terwijl mijn hand de hoed weer terug zette, stuurde zij haar autootje behoedzaam achter mij langs. Wanneer ik een hoed op had gehad, zou het zeker zo zijn gegaan.
Gebundelde MAF berichten:
Lees ook het MAF bericht Dicht
4 reacties
Naar het reactie formulier
leuk verhaal !!! ik zag je al voor me. ik weet de tijd van hoeden afnemen v.d dames nog wel.
Wel een Maf gebaar
(Virtueel)Petje af.
We komen er allang niet meer mee door het ganse land, maar zo’n moment van stilstand en erkenning van elkaars aanwezigheid kun je er ook uit toveren.